Ο ήλιος με άλλα μάτια
Ήλιος: Φίλος ή εχθρός?
Τι είναι το PSA;
Το PSA ή Ειδικό Προστατικό Αντιγόνο, όπως λέγεται στα ελληνικά, είναι μια πρωτεΐνη που παράγεται στον προστάτη αδένα και μπορεί να ανιχνευθεί και να μετρηθεί στο αίμα του ανθρώπου. Εκκρίνεται σε χαμηλά επίπεδα από τον φυσιολογικό προστάτη, ενώ η τιμή του αυξάνεται σε διάφορες καλοήθεις διαταραχές του προστάτη και κυρίως στον καρκίνο του προστάτη. Η μέτρηση του PSA μπορεί να συμβάλει στην πρώιμη διάγνωση του καρκίνου του προστάτη και να πραγματικά να σώσει τη ζωή κάποιων ανδρών στους οποίους ο καρκίνος έχει επιθετική συμπεριφορά. Πάντοτε το PSA πρέπει να αξιολογείται σε συνδυασμό και με άλλα στοιχεία, όπως η κλινική εξέταση και ο υπερηχογραφικός έλεγχος.
Όσο χαμηλότερο είναι το PSA τόσο το καλύτερο
Τα χαμηλά επίπεδα PSA (κάτω από 4 ng/ml) αποτελούν ισχυρή ένδειξη ότι ένας άνδρας δεν πάσχει από καρκίνο του προστάτη. Τιμές PSA πάνω από αυτό το όριο (λαμβάνοντας πάντοτε υπόψη και την ηλικία του ατόμου, καθώς το PSA αυξάνει σε μεγαλύτερες ηλικίες) μπορεί να υποδηλώνουν την παρουσία καρκίνου και απαιτούν περαιτέρω διερεύνηση. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν το PSA, επομένως μια μεμονωμένη μέτρηση δεν είναι αρκετή για να θέσει τη διάγνωση καρκίνου, ακόμη κι αν τα επίπεδα είναι υψηλά. Σε αυτήν την περίπτωση ο θεράπων Ιατρός μπορεί να συστήσει επιπλέον εξετάσεις, όπως λόγου χάρη βιοψία του προστάτη, για να αποκλείσει την πιθανότητα καρκίνου.
«Ψευδώς θετικές» τιμές είναι πιθανές
Διάφορες καλοήθεις αιτίες, όπως το οίδημα του προστάτη λόγω φλεγμονής, ένας τραυματισμός στην περιοχή του περινέου και η πρόσφατη εκσπερμάτιση αποτελούν αιτίες αύξησης του PSA. Επίσης, η υπερπλασία του προστάτη, μια πολύ συχνή κατάσταση σε άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας, αυξάνει τα επίπεδα του PSA. Συχνά σε υπόνοια φλεγμονής, ο θεράπων Ιατρός προχωρά σε θεραπεία και ελέγχει εκ νέου το PSA, για να διαπιστώσει αν η τιμή του έχει ελαττωθεί.
Ορισμένοι παράγοντες κινδύνου πρέπει να συνεκτιμώνται
Αν η τιμή του PSA είναι υψηλή πρέπει να αξιολογούνται και ορισμένα επιπρόσθετα στοιχεία, όπως η ηλικία (ο κίνδυνος καρκίνου αυξάνεται με την ηλικία) και το οικογενειακό ιστορικό (άνδρες με συγγενείς πάσχοντες από καρκίνο του προστάτη έχουν αυξημένες πιθανότητες να νοσήσουν και οι ίδιοι). Αν ο κίνδυνος νόσησης από καρκίνο του προστάτη δεν είναι υψηλός και εφόσον η κλινική εξέταση και ο υπέρηχος δεν είναι επιβαρυντικοί, τότε το πιθανότερο είναι η μέτρηση του PSA να επαναληφθεί σε λίγους μήνες, πριν προχωρήσει κανείς σε επεμβατικές εξετάσεις όπως η βιοψία.
Οι περισσότερες βιοψίες είναι αρνητικές για καρκίνο του προστάτη
Μεγάλες έρευνες, με χιλιάδες συμμετέχοντες, έδειξαν ότι περίπου στο 75% των βιοψιών σε άνδρες με αυξημένο PSA, δεν υπήρχε καρκίνος στον προστάτη. Το γεγονός αυτό υπογραμμίζει την αξία που έχει η εκτίμηση όλων των διαθέσιμων διαγνωστικών μέσων πριν προχωρήσει κανείς σε μια εξέταση όπως η βιοψία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η βιοψία του προστάτη είναι μια εξειδικευμένη, επεμβατική και ακριβή εξέταση, που γεμίζει με άγχος τον εξεταζόμενο και τον εκθέτει σε κίνδυνο ανεπιθύμητων ενεργειών.
Οι ειδικοί δεν συμφωνούν σε ποια ηλικία πρέπει να ξεκινά ένας άνδρας τη μέτρηση του PSA
Ορισμένοι επιστήμονες προτείνουν τη μέτρηση του PSA όταν εμφανιστούν συμπτώματα από το ουροποιητικό (νυκτερινή συχνουρία, δυσκολία στην ούρηση κλπ.). Άλλοι πιστεύουν ότι αν περιμένουμε τόσο πολύ τότε για κάποιους άνδρες ίσως να είναι αργά. Η Ελληνική Ουρολογική Εταιρία (σε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ουρολογική Εταιρία) συνιστά την πρώτη μέτρηση στην ηλικία των 50 (και για όσους έχουν οικογενειακό ιστορικό καρκίνου στον προστάτη στην ηλικία των 45), ενώ πρέπει να ελέγχονται και οι άνδρες που σε προηγούμενο έλεγχο είχαν τιμή PSA πάνω από 1 ng/ml στην ηλικία των 40. Οι διαφωνίες στην επιστημονική κοινότητα υποδεικνύουν ότι το PSA δεν είναι ιδανικός δείκτης για τη διάγνωση του καρκίνου του προστάτη, όμως προς το παρόν δεν υπάρχει άλλη εξέταση που να το υποκαθιστά.
Υγιείς άνδρες άνω των 75 ετών μπορούν να σταματήσουν να μετρούν τακτικά το PSA
Οι οδηγίες υποστηρίζουν ότι οι άνδρες που έχουν φτάσει τα 75 έτη, χωρίς να έχουν ευρήματα από την κλινική εξέταση και συμπτώματα από το ουροποιητικό σύστημα, και οι οποίοι έχουν φυσιολογική τιμή PSA για την ηλικία τους, μπορούν να σταματήσουν να το μετράνε. Γενικά είναι παραδεκτό ότι η μέτρηση του PSA συστήνεται σε άτομα με προσδόκιμο επιβίωσης πάνω από 10 έτη.
Ο ρυθμός αύξησης του PSA είναι σημαντικός
Ο θεράπων Ιατρός μπορεί να εκτιμήσει το ρυθμό με τον οποίο αυξάνεται το PSA σε διαδοχικές μετρήσεις και εφόσον είναι απαραίτητο να προτείνει περαιτέρω έλεγχο για τη διάγνωση καρκίνου του προστάτη. Συνεπώς, η αύξηση του PSA δεν είναι απαραίτητα ανησυχητική, αν δεν ξεπερνά ορισμένα όρια.
Είναι λοιπόν φανερό ότι ο έλεγχος του PSA πρέπει να γίνεται μετά από κατάλληλη επικοινωνία και καθοδήγηση από το γιατρό σας. Αυτός μπορεί να καθορίσει την ηλικία έναρξης και τα μεσοδιαστήματα των ελέγχων, να αξιολογήσει τα επίπεδα του PSA, ανάλογα με την ηλικία, το ιστορικό και την κλινική εικόνα και να συντονίσει τον περαιτέρω έλεγχο όποτε είναι απαραίτητος.
Το Δοξαστικό του Σεπτέμβρη.
(Χρονογράφημα)
Μη παραπονιέσθε, να ξεπρόβαλε και ο Σεπτέμβρης!
Ευτυχώς, όχι μελαγχολικός. ‘Ολο κι ‘ολο το Καλοκαίρι οι τελευταίες 15 ημέρες του Αυγούστου κι όσες ευαρεστηθεί ο Σεπτέμβρης, αλλά Φθινοπωρινές όμως και τελειώσαμε με το Καλοκαίρι! Πολλοί τον θεωρούν τον πιο μισητό μήνα του έτους! Και γιατί παρακαλώ , τι του λείπει δηλαδή. Γιατί τελειώνουν οι διακοπές?Οι μαζικές εννοείται. Γιατί ανοίγουν τα σχολεία και κάθε κατεργάρης στον μπάγκο του? ¨Όμως διακοπές δύναται να κάνει ο καθένας οποτεδήποτε στην διάρκεια του χρόνου. Γιατί το αλώνισμα του σίτου είναι διασκεδαστικό?? Γιατί τα φρούτα είναι μοναδικά? Για τις γιορτές? Εδώ συμφωνώ. Το Πάσχα του Καλοκαιριού είναι το κάτι άλλο σ΄ ολόκληρη την επικράτεια, δηλαδή ο εορτασμός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Αν θεωρήσουμε το θέμα κοινωνικοοικονομικά το Καλοκαίρι, ο Τουρισμός λυσσαλέα μάχεται να κερδίσει το μεγαλύτερο ποσοστό από την τουριστική μεσογειακή πίττα της τουριστικής ανάπτυξης. Ποιοι άλλοι αγωνιούν και μάχονται για το Καλοκαίρι που ξεροψήνονται από την αφόρητη ζέστη και αδρανούν ψυχοπνευματικά και εναγωνίως αναζητούν ένα σημείο δροσιάς και ξεκούρασης? Και μη μου πειτε πως το Καλοκαίρι τα πάντα λειτουργούν ρολόι! Τα πάντα ατονούν από την κρατική μηχανή μέχρι τον τελευταίο εργάτη που αμύνεται ηρωικά στους καύσωνες που καταστρέφουν τη σοδειά του και στον λίβα που τον συντρίβει κυριολεκτικά. Παρ΄όλα ταύτα θεωρούν το Καλοκαίρι, την καλύτερη εποχή. Απόψεις βέβαια! Το μυστικό είναι ότι το Καλοκαίρι έχει ελευθερία , και ο Έλληνας για την ελευθερία του θυσιάζεται, ενώ το Φθινόπωρο, έχει συμβολικές ενάρξεις, αφετηρίες, προοπτικές, στόχους , οργάνωση. ΄Ομως ο Σεπτέμβρης έχει και τις γιορτές του, με κύρια την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Παρ ΄όλα ταύτα ο μήνας Σεπτέμβρης, ο έβδομος του Ρωμαικού και ο έννατος του Γρηγοριανού ημερολογίου ήλθε, είναι εδώ. Είναι η αρχή της Ινδίκτου κατά τους Ρωμαίους και πληρωμής φόρου ονομαζομένου(indictio), ο Ινδικτιώνας.
Η Εκκλησία μας σαν ζων οργανισμός, κάνει την έναρξη του εκκλησιαστικού έτους. Ανασκουμπώνεται δηλαδή κι αυτή. Που θα πάει θα βελτιωθεί το ήθος των ορθοδόξων χριστιανών. Δεν θα είναι του φαίνεσθαι , αλλά του είναι!!! Κι ο χριστιανός θα είναι πλέον ο άνθρωπος της αρετής και της φιλανθρωπίας ! Αν και ο 20ος αιώνας που πέρασε σκότωσε την φιλανθρωπία με δύο μεγάλους παγκοσμίους πολέμους και ο νυν με συνεχείς μικρότερους!! Τούτο γιατί πολλοί άνθρωποι έχουν σκοτώσει την ευπορία των συνανθρώπων τους έχοντας αποκτήσει με θεμιτά και αθέμιτα μέσα την ευπορία που στερούνται οι άλλοι!! ΄Υστερα τρέχουν για αλληλεγγύη για να δείξουν τον ανθρωπισμό τους. Μα, αγαπητοί μου ανθρωπισμός είναι η συμφιλίωση και ο σεβασμός ανθρώπου προς άνθρωπο, όπως παιδεία είναι η άμυνα του ανθρώπου κατά της βαρβαρότητος και της χυδαιότητος. Τον Σεπτέμβρη έχουμε ακόμη ένα πολύ σημαντικό γεγονός , την έναρξη της καινούργιας χρονιάς στην παιδεία. Οφείλουμε να χαιρόμαστε για το γεγονός και όχι να οικτίρουμε τους εαυτούς μας γι αυτό και οι γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές ολων των βαθμίδων. Και αν δεν χαίρονται οι μαθητές πάλι εμείς είμαστε υπαίτιοι.. Οι γονείς μετέδωσαν την άρνηση και την δυσφορία. Ο Μένανδρος από τα βάθη των αιώνων αναφωνεί¨.’’αναφαίρετο κτήμα του ανθρώπου είναι η παιδεία’’ και ο Πλάτων λέγει¨.Η παιδεία είναι ο δεύτερος ήλιος για τους ανθρώπους’’, ‘’η δύναμη που καλλιεργεί την ψυχή’’. !!! ΄Ετσι αισιόδοξα βλέπουμε τους νεοσσούς, τα παιδιά και τους εφήβους της παιδείας μας όλους στο προσκλητήριο του Σεπτέμβρη. Αρχίζουν το καινούργιο ταξίδι της μάθησης με όλους τους κώδικες , ,τις ρυθμίσεις , τις αναφορές και τους κανονισμούς και είμαστε σίγουροι ότι το ταξίδι θα είναι με ούριο άνεμο με τους δασκάλους όλων των βαθμίδων, με διάθεση ,όνειρο και στοχασμό που θα γίνουν φάροι και δρομοδείχτες στην πορεία τους. Ακόμη πιστεύουμε πως οι δάσκαλοι θα σταθούν στο μεγαλείο του εσωτερικού πλούτου της ψυχής παρά στην κατάκτηση της ύλης! Παρ ότι τους ταλαιπωρούν στην αμοιβή τους τους μεταθέτουν κάθε χρόνο σαν τσιγγάνους σε διάδορα σχολεία και άλλλα φοβερά.Υπάρχουν όμως και κάποιοι (ευτυχώς ελάχιστοι) που σέρνονται μόνο για το πενιχρό αντίτιμο της εργασίας των, χωρίς ενδιαφέρον και δεν είναι υποχρεωτικά οι πιο ηλικιωμένοι, τυπική προσφορά από ερημικές ψυχές στα χωράφια της παιδείας!!!!!Δεν ανοίγουν δρόμους, δεν έχουν την χαρά της επικοινωνίας , χωρίς ψυχοπνευματικές εφεδρείες, για δαπάνες πνευματικές! Αυτοί είναι ελάχιστοι ευτυχώς.Είμαστε βέβαιοι ότι η πλειονότης των εκπαιδευτικών μας είναι άριστοι, αφοσιωμένοι στο έργο τους, στην διδασκαλία για την επίτευξη της εκπαίδευσης που σκοπό έχει την αγωγή και μ αυτήν να φθάσωμεν στην πραγματική Παιδεία, που είναι το ζητούμενο.. ΄Ετσι οι νέοι μας θα διασφαλίσουν την νοητική και ψυχική καλλιέργεια που αρμόζει στον ΆΝΘΡΩΠΟ.Τι λέτε , συμφωνείτε , ότι ο Σεπτέμβρης είναι ο καλύτερος ή έστω ένας από τους καλύτερους μήνες του έτους?
΄Αννα Τσουκαλά Κουφού.
Τακτικό μέλος ΕΛΒΕ.
Τα Παιδικά Μάτια
Χρονογράφημα
Άννα Τσουκαλά Κουφού
Τακτικό μέλος Τακτικό μέλος της ΕΛΒΕ
Τώρα που έσβησαν οι φωτιές, τώρα που καταλάγιασαν οι άνεμοι, τώρα που ο θρήνος έγινε θυμός διαρκείας , τώρα που έγινε ταυτοποίησις των νεκρών και τάφηκαν τα θύματα, τώρα που γίνεται ένας ακόμη απολογισμός και η θάλασσα κτυπά στους βράχους στο κύμα τ’ οργισμένο και τα αποκαΐδια στο "μάτι" ανασαίνουν ακόμη σάρκα, κάρβουνα και κλαυθμούς, συνειδητοποιήσαμε το μέγεθος της καταστροφής. Τώρα πήρα μολύβι και χαρτί στα χέρια μου. Όλες αυτές τις μέρες δεν μπορούσα να βρω λέξεις να εκφραστώ. Ήταν τόσο μπλοκαρισμένη η ψυχή μου που δεν μου έβγαινε ούτε μία λέξη ν ανασάνω, νόμιζα ότι βλέπω όνειρο ή έργο φανταστικό στο σινεμά.
Μα, εκείνο που μας ενεργοποιεί είναι η επανάληψη του έργου, που σε κάθε επανάληψη είναι πιο τρομακτικό , πιο φρικαλέο για τ’ ανθρώπινα, μόνο που συντελείται σε άλλους τόπους και σε άλλους χρόνους.
Αυτό που πραγματικά τρομάζει στην καφτερή παρούσα ώρα και βγαίνει στην επιφάνεια σαν θηρίο της Αποκάλυψης, είναι η απληστία του ανθρώπου για τα υλικά αγαθά, για τις ανέσεις η βούλησή του να χρησιμοποιεί κάθε μέσο θεμιτό ή αθέμιτο, αρκεί να ικανοποιήσει τα ανώτερα και τα κατώτερα ένστικτά του, αδιαφορώντας για το δίκαιο, για τους συνανθρώπους του..
Κι αφού πιστέψει ότι είναι αυτάρκης, δυνατός, αφού έθεσε τις βάσεις για την ευτυχία του την βιοτική και τότε μπορεί να πει στον εαυτό του¨ . ‘’φάε , πίνε ευφραίνου άνθρωπε…’’ τότε ξαφνικά έρχεται μία σπίθα και τον εξαφανίζει από τον χάρτη! Τότε φταίνε όλοι οι άλλοι, μόνο ο ίδιος δεν φταίει σε τίποτα. Και δεν είναι ότι λέγονται αυτά και επαναλαμβάνονται μετά μανίας, είναι ότι βλέπουμε τα μάτια των αθώων παιδιών τρομαγμένα διάπλατα να αναρωτιούνται και απευθύνοντας τον λόγον να μας ρωτούν: «Γιατί δεν μας αφήσατε να χαρούμε τα νειάτα μας, την ζωή, γιατί μας καταδικάσατε να ψηθούμε στην πυρά και να πνιγούμε στην θάλασσα;» και είμαι σίγουρη ότι οι επιζήσαντες γνωρίζουν την απάντηση. Και πιστέψατέ με, αυτά τα αθώα ‘’μάτια’’, που έφυγαν πρόωρα από την ζωή και τα εννιάχρονα δίδυμα και τα μωρά της αγκαλιάς και τα άλλα τα γνωστά και άγνωστα, που θυσιάστηκαν ομολογουμένως , αυτά τα τεράστια μάτια της αθωότητας και της αγνότητας, της καθαρότητας είναι τα μόνα ανεύθυνα της τραγικής καταστροφής! Γι’ αυτά θρηνώ, γι αυτά πονώ βαθύτατα. Αυτά τα μάτια βλέπω συνεχώς μπροστά μου!
Ο ήλιος με άλλα μάτια
Ήλιος: Φίλος ή εχθρός?
Έχουμε την τύχη να ζούμε σε μια ηλιόλουστη χώρα και να απολαμβάνουμε τον ήλιο, καθ' όλη σχεδόν τη διάρκεια του χρόνου. Μας χαρίζει το φως του, τη ζέστη του, την ίδια τη ζωή. Για τους αρχαίους Έλληνες ο Ήλιος ήταν θεός, που έκανε καθημερινά με το άρμα του τον γύρο του ουρανού. Στα παιδικά μας χρόνια συνηθίζαμε να τον ζωγραφίζουμε λαμπερό και συχνά χαμογελαστό. Όμως οι πολύτιμες ακτίνες του ήλιου δεν είναι πάντα αθώες και αβλαβείς. Υπάρχουν περιπτώσεις που χρειάζεται να τον φοβόμαστε. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ένας φίλος που δεν μπορούμε να τον κοιτάξουμε στα μάτια. Και οι στενές επαφές μαζί του πρέπει να αποφεύγονται.
Για να καταλάβουμε πόσο και αν κινδυνεύουμε από τον ήλιο, χρειάζεται να γνωρίζουμε ποιος είναι ο φωτότυπός μας. Ο φωτότυπος καθορίζεται από το χρώμα του δέρματος, των μαλλιών και των ματιών του κάθε ανθρώπου και έχει άμεση σχέση με την ποσότητα μελανίνης που διαθέτει το σώμα μας. Έχουν καθορισθεί 6 φωτότυποι.
διαβάστε περισσότερα εδώ...
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΑΛΛΕΡΓΙΚΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ
Η αλλεργική νόσος είναι το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης ανάμεσα στο περιβάλλον(αλλεργιογόνα) και στο ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου. Αυτή η αλληλεπίδραση έχει ως συνέπεια την απελευθέρωση της ισταμίνης και άλλων ουσιών και την συνακόλουθη εκδήλωση των συμπτωμάτων της αλλεργίας, που μπορεί να αφορούν στο αναπνευστικό σύστημα, στο πεπτικό σύστημα, στο δέρμα και αλλού και να ποικίλουν σε βαρύτητα από μια απλή ρνίτιδα ή επιπεφυκίτιδα μέχρι μια σοβαρή ασθματική κρίση ή το αλλεργικό shock.
Η διάγνωση γίνεται συνήθως βάσει του ιστορικού και της κλινικής εξέτασης και δευτερευόντως με τη βοήθεια των δερματικών δοκιμασιών. Εντούτοις, υπάρχουν εργαστηριακές εξετάσεις που αποτελούν χρήσιμο εργαλείο, όχι μόνο στη διάγνωση αλλά και στην εκτίμηση της έντασης των αλλεργικών εκδηλώσεων. Αυτές οι εξετάσεις είναι οιΔοκιμασίες RAST (που είναι ειδικές για κάθε αντιγόνο), η Τρυπτάση και η Ισταμίνη (μεσολαβητές της αλλεργικής αντίδρασης) και η Ολική ΑνοσοσφαιρίνηIgE και τα Ηωσινόφιλα (μη ειδικοί δείκτες αλλεργίας). Ας γνωρίσουμε αναλυτικότερα τη βοήθεια που μπορεί να μας προσφέρει το Εργαστήριο:
Διαβάστε περισσότερα: https://plus-medical-forum.webnode.gr/l/ergastiriaki-diereynisi-allergikon-pathiseon/
Ο νέος νόμος για τη Διαμεσολάβηση
Με αφορμή το νέο νόμο (4512/2018, άρθρα 178-206), ο οποίος ήρθε να τροποποιήσει τον νόμο 3898/2010, που αφορούσε στη «Διαμεσολάβηση σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις», οδηγήθηκα σε κάποιους προβληματισμούς, τους οποίους καταθέτω:
Κατ’ αρχάς, ο νόμος για τη Διαμεσολάβηση ψηφίστηκε το έτος 2010, προκειμένου το Ελληνικό Δίκαιο να εναρμονισθεί με τις διατάξεις της Οδηγίας 2008/52/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 2008, για ορισμένα θέματα Διαμεσολάβησης σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις διασυνοριακών διαφορών, ώστε να διευκολύνεται η επίλυσή τους, αλλά και να θεσμοθετηθούν εθνικές διαδικασίες Διαμεσολάβησης.
Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια, το νομοθετικό πλαίσιο υπήρχε, Διαμεσολαβητές καταρτίσθηκαν και διαπιστεύθηκαν, αλλά, δυστυχώς, οι διάδικοι που προσέφυγαν στη Διαμεσολάβηση,πανελλαδικά, ανέρχονται μόνο σε διψήφιο αριθμό, σε αντίθεση με πάρα πολλές χώρες του κόσμου και όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης, όπου η πλειοψηφία των ιδιωτικών διαφορών Αστικού και Εμπορικού Δικαίου επιλύονται με Διαμεσολάβηση.
Σημειωτέον ότι η Διαμεσολάβηση αποτελεί διαδικασία επίλυσης διαφορών και όχι απονομής της Δικαιοσύνης. Γι’ αυτόν το λόγο ήταν έωλο το επιχείρημα μερίδας του νομικού κόσμου, που (με αφορμή την ψήφιση του νέου νόμου) διαμαρτυρήθηκε για τη δήθεν ιδιωτικοποίηση της Δικαιοσύνης.
Η Διαμεσολάβηση είναι μια διαρθρωμένη μεν αλλά ελεύθερη διαδικασία, στην οποία τα μέρη μιας διαφοράς μπορούσαν να προσφύγουν εκουσίως σύμφωνα με τον προϊσχύσαντα νόμο. Με τον νόμο 4512/2018 η προσφυγή στη Διαμεσολάβηση γίνεται, πλέον, υποχρεωτική για κάποιες ιδιωτικές διαφορές, και συγκεκριμένα:
• διαφορές μεταξύ ιδιοκτητών ορόφων ή διαμερισμάτων
• διαφορές επί των κοινοχρήστων
• διαφορές για αποζημιώσεις από αυτοκίνητα
• διαφορές οικογενειακές (πλην των αναφ. στην παρ. 2 αρθ. 592 ΚΠολΔ)
• διαφορές για αποζημιώσεις ασθενών ή των συγγενών τους σε βάρος ιατρών
• διαφορές επί σημάτων και διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας
• διαφορές επί χρηματιστηριακών συμβάσεων.
Αυτό σημαίνει ότι στα παραπάνω ζητήματα οι διάδικοι δεν θα μπορούν να προσφύγουν στο Δικαστήριο, αν δεν προσκομίσουν Πρακτικό του Διαμεσολαβητή, από το οποίο να προκύπτει ότι αυτοί προσέφυγαν στη Διαμεσολάβηση, αλλά απέτυχαν να καταλήξουν σε συμφωνία (Πρακτικό αποτυχίας Διαμεσολάβησης). Δηλαδή,καθίσταται υποχρεωτική μόνον η προσφυγή στη Διαμεσολάβηση, και όχι οπωσδήποτε και η επίλυση της διαφοράς με αυτήν.
Αν και ο νέος νόμος τροποποιεί, σε πολλά σημεία, τον θεσμό της Διαμεσολάβησης, εντούτοις η “αιχμή του δόρατος” για τις αντιδράσεις απέναντι στον νέο νόμο υπήρξε το άρθρο 182, περί της υποχρεωτικότητας της Διαμεσολάβησης, γεγονός που καταδεικνύει, αφενός, την υποκρισία του νομικών κύκλων,περί δήθεν βούλησής τους να μην επιβαρυνθεί με επιπρόσθετα έξοδα ο πολίτης που θέλει να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, και, αφετέρου, την πραγματική βούλησή τους να συνεχισθεί η μέχρι τούδε κατάσταση, δηλαδή να υφίσταται ένας νόμος, ο οποίος, λόγω της προαιρετικότητας, στην πράξη, να μην εφαρμόζεται.
Ωστόσο, η αλήθεια, κατά την άποψή μου, είναι ότι ο θεσμός της Διαμεσολάβησης είναι από τους καλύτερους και πιο πετυχημένους θεσμούς, διότι δίνει την ευκαιρία στους πολίτες να επιλύσουν τις ιδιωτικές τους διαφορές πολιτισμένα, με σεβασμό στις αρχές του καθενός από τα διάδικα μέρη, με προσκόλληση στο μέλλον και όχι στο παρελθόν. Κυρίως, τους διευκολύνει να καταλήξουν σε λύση δικής τους επιλογής (αμοιβαίου συμφέροντος), και όχι σε λύση που θα τους επιβληθεί από τρίτο πρόσωπο.
Στη διαδικασία της Διαμεσολάβησης δεν υπάρχουν “νικητές” και “ηττημένοι”, υπάρχουν μόνον ικανοποιημένοι. Αρκεί, βέβαια, όλοι αυτοί που θα κληθούν να υπηρετήσουν τον θεσμό, να το πράξουν με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, και να μη τον δουν μόνον ως ένα μέσον αύξησης των εσόδων τους ή, απλώς, ως μια τυπική προϋπόθεση πριν την καταφυγή στη Δικαιοσύνη. Αλλά και οι πολίτες θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τη Διαμεσολάβηση με εμπιστοσύνη, ως ευκαιρία για την αξιοπρεπή επίλυση των διαφορών τους, κι όχι ως ένα πρόσθετο έξοδο της δικαστικής διαδικασίας. Διότι μόνον έτσι θα αποκτηθεί η εμπιστοσύνη στον θεσμό της Διαμεσολάβησης, και, με την πάροδο του χρόνου, θα καθιερωθεί ως εναλλακτικός τρόπος επίλυσης των ιδιωτικών διαφορών.
Επομένως, αρχικά, χρειάζεται σωστή ενημέρωση, πρωτίστως των δκηγόρων, ώστε να πεισθούν ότι η Διαμεσολάβηση δεν τους αφαιρεί δικηγορική ύλη, δεδομένου ότι είναι υποχρεωτική η παράσταση δικηγόρου στη διαδικασία. Απεναντίας, τους βοηθάει –χωρίς την πίεση των προθεσμιών και των δικονομικών κανόνων– να χειρισθούν την υπόθεση του πελάτη τους και να συμβάλουν στην επίλυσή της, αμειβόμενοι, όπως θα αμείβονταν, αν παρίσταντο στο ακροατήριο.
Και, επιτέλους:
• όταν η Διαμεσολάβηση καθιερωθεί στις συνειδήσεις των πολιτών
• όταν η πλειοψηφία των ιδιωτικών διαφορών θα επιλύεται με Διαμεσολάβηση
• όταν θα αποσυμφορηθούν τα δικαστήριααπό διαφορές,τις οποίες οι διάδικοι μπορούν να επιλύσουν μόνοι τους,
τότε εμείς, που θα είμαστε από τους πρώτους που πιστέψαμε σ’ αυτόν τον θεσμό, και τον προωθήσαμε και τον υπηρετήσαμε, θα έχουμε κάθε λόγο να νιώθουμε υπερήφανοι.
Της Βούλας Θεοδωρίδου-Βαγγλή
Δικηγόρου, Διαπιστευμένης Διαμεσολαβήτριας
Βιταμίνη D – Γνωρίστε καλύτερα ένα σύμμαχο της υγείας μας!
Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουν ότι η Βιταμίνη D είναι χρήσιμη για τη δημιουργία και
τη διατήρηση ενός δυνατού και υγιούς σκελετού. Όμως, πολλές νέες γνώσειςγια τη
σπουδαία αυτή ουσία προέκυψαν από την έρευνα τα τελευταία χρόνια και πολλά ακόμη
άγνωστα στοιχεία αναμένεται να αποκαλυφθούν. Η πληκτρολόγηση της λέξης “VitaminD”
στο PubMed, μια τεράστια ηλεκτρονική βιβλιοθήκη με ιατρικές μελέτες,δείχνει πως μέχρι
σήμερα έχουν δημοσιευθεί πάνω από 74.000 σχετικές ιατρικές εργασίες, αριθμός
ενδεικτικός της τεράστιας προσοχής που δείχνει η ιατρική κοινότητα και του ενδιαφέροντος
που προσελκύει η Βιταμίνη D από τους επιστήμονες.
Ηβιταμίνη του ήλιου, όπως αλλιώς ονομάζεται η Βιταμίνη D, διαφέρει από τα περισσότερα
θρεπτικά συστατικά, καθώς στην πραγματικότητα λειτουργεί ως ορμόνη. Ρυθμίζει την
απορρόφηση ασβεστίου και φωσφόρου και παίζει σημαντικό ρόλοστη φυσιολογική
λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Ακόμη υποστηρίζει τη λειτουργία των μυών,
κρατά υγιή την καρδιά μας και βοηθά στην ανάπτυξη του εγκεφάλου. Επίσης, ελαττώνει τον
κίνδυνο εμφάνισης πολλαπλής σκλήρυνσης και κατάθλιψης.
Ας δούμε πιο αναλυτικά μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία:
Όλα τα συναισθήματα μας αξίζουν να τα καλοδεχόμαστε.
Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής στην Αθήνα (www.xidaras.gr)
Θα ήθελα προκαταβολικά να αφιερώσω τις παρακάτω σημειώσεις σε όλους τους άνδρες αναγνώστες. Δεν ειρωνεύομαι καθόλου. Ως άνδρας και ο ίδιος ομολογώ ότι μπορώ να καταλάβω μία παραπάνω δυσκολία των ανδρών σε αυτό το θέμα: Την δυσκολία να εκφράσουν τα συναισθήματα τους. Να εκφραστούν συναισθηματικά.
Να βάλουν σε λόγια όλα όσα νιώθουν, ιδιαιτέρως όσα συναισθήματα εκδηλώνουν αγάπη, τρυφερότητα κι ακόμη περισσότερο φόβο, ανησυχία... Τι αδικία! Ένα τεράστιο στερεότυπο, σαν σύννεφο, απλώνεται πάνω απ' τα κεφάλια μας και μας στερεί να δούμε τον ήλιο: Το φως των συναισθημάτων μας, την αξία και τη σημασία τους. Ή μάλλον για την ακρίβεια, συχνά τα βλέπουμε αλλά δεν μπορούμε να τα εκφράσουμε. Δεν τολμάμε. Φοβόμαστε μην χαρακτηριστούμε αδύναμοι, ανίκανοι, “λίγοι”, μην νομίζουν οι άλλοι ότι δεν μπορούμε... << Γιατί πρέπει να τα μπορούμε όλα! Γιατί αλλιώς δεν αξίζει!>>.
Έχει μεγάλη σημασία να είμαστε και να παραμένουμε σε επαφή με τα συναισθήματα μας. Να έχουμε συνείδηση του τι νιώθουμε κάθε στιγμή, τι αισθανόμαστε για αυτό ή για εκείνο, για τον έναν ή για τον άλλον... Όλα τα συναισθήματα μας αξίζουν να μπορούμε να τα καλοδεχόμαστε. Ακόμα και τα “αρνητικά” συναισθήματα έχουν την αξία τους, τη σημασία τους. Τα νιώθουμε γιατί υπάρχουν, γιατί κάτι, κάποιος, τα δημιούργησε, και εμείς καλό θα ήταν να μπορούμε να επεξεργαστούμε τα δεδομένα μας κάθε στιγμή γιατί αυτές οι στιγμές, το άθροισμα των στιγμών αυτών, είναι η ζωή μας.
Πρέπει να είμαστε ενσυναισθητικοί πρώτα με τον ίδιο μας τον εαυτό: αυτό είναι το διαβατήριο για να έχουμε ενσυναίσθηση και για όλους τους άλλους...
ΥΓ. Αν και το κείμενο αφιερώνεται στους άνδρες, δεν σημαίνει καθόλου ότι δεν αφορά και τις Γυναίκες! Το μήνυμα του κειμένου, η αξία και η σημασία της συναισθηματικής έκφρασης, αφορά τον κάθε έναν από εμάς που τον νοιάζει όχι μόνο να ξέρει τι θα πει αγάπη, καλοσύνη, θυμός, πίκρα, φόβος κλπ. αλλά τον νοιάζει επίσης, να ζήσει την ζωή του εμβαθύνοντας και σε ποιότητες πέραν του νου και της διανόησης, βουτώντας στον ωκεανό των συναισθημάτων, εμβαθύνοντας στην εμπειρία μιας ζωής βιωμένης ως το μεδούλι της...
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής στην Αθήνα, πτυχιούχος Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος. τ. συνεργ. στο Ευγενίδειο Νοσοκομείο Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.
Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής στην Αθήνα (www.xidaras.gr)
Αυτοεκτίμηση είναι αυτό που λέει από μόνη της η λέξη, είναι η εκτίμηση που έχουμε για τον εαυτό μας, είναι η αυτοπεποίθηση που δείχνουμε στον ίδιο μας τον εαυτό, κατά πόσο δηλαδή πιστεύουμε στις δυνατότητές και τις ικανότητές μας. Είναι η δυνατότητα μας να εκφράζουμε αυτό που θέλουμε και να πράττουμε αυτό που αισθανόμαστε χωρίς να φοβόμαστε ότι κάποιος θα μας κρίνει. Με λίγα λόγια είναι η εμπιστοσύνη που έχουμε για τον ίδιο μας τον εαυτό και η σκέψη ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Δεν νιώθουμε ανασφάλεια για τις δυνατότητές μας και δεν φοβόμαστε την απόρριψη του έξω κόσμου.
Παρακάτω ακολουθούν κάποιοι τρόποι με τους οποίους μπορούμε να ενισχύσουμε την αυτοεκτίμησή μας.
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής στην Αθήνα, πτυχιούχος Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος. τ. συνεργ. στο Ευγενίδειο Νοσοκομείο Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.
ΕΜΒΟΛΙΑ - ΕΝΑΣ ΓΝΩΣΤΟΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ
Το Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών Παιδιών και Εφήβων της χώρας περιλαμβάνει εμβόλια για 17 ιογενείς και μικροβιακές λοιμώξεις, χορηγούμενες μόνοι τους ή συνδυασμένες μεταξύ τους. Πόσο καλά γνωρίζετε αυτά τα σημαντικά όπλα που διαθέτουμε έναντι σοβαρών λοιμώξεων. Στο παρόν άρθρο μπορείτε να πάρετε χρήσιμες πληροφορίες που πιθανώς δεν γνωρίζετε για τα εμβόλια και να δείτε μερικές κοινές νόμοι για να καταστραφούν.
Με την βελτίωση των συνθηκών υγιεινής και της χρήσης καθαρού πόσιμου νερού, δεν υπάρχει ανάγκη για εμβολιασμούς. ΜΥΘΟΣ
Είναι αλήθεια ότι η βελτίωση της διατροφής, η χρήση καθαρού πόσιμου νερού και η βελτίωση των συνθηκών υγιεινής έχουν αναμφίβολα συμβάλει στην μείωση πολλών λοιμωδών νοσημάτων. Όμως, πολλά από αυτά τα νοσήματα δεν εξαρτώνται από το πόσο καθαρό είναι εμάς ή πόσο καλά διατρέμεμε, συνεπώς αν σταματήσουν τα εμβόλια, οι παθήσεις που προλαμβάνονται από αυτά θα επιστρέψουν. Επιπλέον, οι καλές συνθήκες υγιεινής ελαττώνουν την έκθεση σε ένα παθογόνο, αλλά εφόσον τελικά έρθουν σε επαφή με αυτό δεν μπορούν να αποτρέψουν την ασθένεια και τις συνέπειές της. Όπως αποδεικνύεται μετά την τροποποίηση των προγραμμάτων εμβολιασμού σε διάφορες χώρες, εάν οι άνθρωποι σταματήσουν να εμβολιάσουν παθήσεις που είναι πιο σπάνιες, όπως το τρελό, το σαλιγκάρι και το πολιομυελίτιδα, σύντομα θα ξαναρχίσουν.
Τα εμβόλια δεν είναι ασφαλή. ΜΥΘΟΣ
Τα εμβόλια είναι γενικώς ασφαλή. Οι αρμόδιες εθνικές και διεθνείς υπηρεσίες (ΕΦΦ, FDA , WHO κλπ.) Αξιολογούνται συνεχώς από τους αρμόδιους εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς, πριν και μετά την κυκλοφορία τους . Ανεπιθύμητες ενέργειες σαφώς υπάρχουν, όμως είναι σε περισσότερες περιπτώσεις ήπιες και παροδικές. Κατά κανόνα η πάθηση που προλαμβάνεται από ένα εμβόλιο προκαλεί σοβαρότερα προβλήματα υγείας από τον ίδιο τον εμβόλιο. Για παράδειγμα, η πολιομυελίτιδα μπορεί να προκαλέσει παραλυσία και η ηλαρά εγκεφαλίτιδα, ενώ η νόσος είναι υπεύθυνη για χιλιάδες θανάτους κάθε χρόνο. Αντίθετα οι σοβαρές παρενέργειες και οι θάνατοι που οφείλονται στα εμβόλια συμβαίνουν σπανιότατα.
Η φυσική νοσησία προσφέρει καλύτερη ανοσία από τα εμβόλια. ΜΥΘΟΣ
Τα εμβόλια αλληλεπιδρούν με το ανοσοποιητικό μας σύστημα με τρόπο που μιμείται τη φυσική νόσο, χωρίς όμως να προκαλούν και χωρίς να μας εκθέτουν τον κίνδυνο πιθανών επιπλοκών. Μπορεί να μην είναι τόσο ισχυρό και μακροχρόνιο, αλλά η τιμή της απόκτησης ανοσίας μετά από φυσική νόσο μπορεί να είναι η υψηλότερη: ηπατική (ηπατίτιδα Β) και η μήτρα ( HPV ), ηπατίτιδα (ρήξη), μόνιμη παράλυση (πολιομυελίτιδα), μηνιγγίτιδα και εγκεφαλικές βλάβες (λοίμωξη από πνευμονιόκοκκο και αιμοφίλο ινφλουέντζας).
Δεν χρειάζεται εμβολιασμός για παθήσεις που δεν υπάρχουν στην περιοχή ή στη χώρα μας. ΜΥΘΟΣ
Όταν τα προγράμματα εμβολιασμού είναι πετυχημένα σε μια περιοχή, υπάρχουν ορισμένες παθήσεις εμφανίζονται σπάνια, όμως οι μικροβίες και οι λοιμώξεις που προκαλούν αυτά συνεχίζουν να κυκλοφορούν σε άλλα μέρη του κόσμου. Με την ευκολία και την ταχύτητα των μεταφορών που υπάρχουν στις μέρες μας και με τη μετανάστευση, αυτοί οι λοιμογόνοι παράγοντες μπορούν γρήγορα να διασχίσουν τα γεωγραφικά σύνορα και να προσβάλουν όποιον δεν είναι προστατευόμενος. Πρέπει να λάβουμε υπόψιν ότι η εμβολιαστική κάλυψη σε μια χώρα (δηλαδή το ποσοστό των ατόμων που έχουν κάνει ένα εμβόλιο) δεν είναι ποτέ 100%. Επιπλέον, δυστυχώς κανένα εμβόλιο δεν είναι 100% αποτελεσματικό (δηλαδή ποτέ δεν είναι απολύτως προστατευμένοι όλοι οι εμβολιασμένοι). Κατά συνέπεια πάντοτε υπάρχουν άνθρωποι που είναι ευάλωτοι και ο εμβολιασμός, προκαλώντας την λεγόμενη "ανοχή της κοινότητας" δημιουργεί ακριβώς ένα εμπόδιο στην εξάπλωση μιας πάθησης. Το τελευταίο τραγικό αποδεικτικό των παραπάνω είναι η επιδημία Ιλάρας, η οποία περίπου ένα χρόνο ξεκίνησε από τη Ρουμανία και έχει διασπαθεί σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη (με χιλιάδες ασθενείς και πολλούς θανάτους - 2 θανάτους μέχρι σήμερα στην Ελλάδα), λόγω του γεγονότος ότι πολλοί οι άνθρωποι ήταν ανεπιθύμητοι ή ατελώς εμβολιασμένοι με τον εμβολιο της Ιλαρας.
Δεν χρειάζεται εμβολιασμός για μια νόσο εφόσον όλοι οι άλλοι είναι εμβολιασμένοι. ΜΥΘΟΣ
Αυτή η αντίληψη πάσχει από ηθική άποψη. Η ανοχή στο επίπεδο της κοινότητας βασίζεται στο ότι όλα ακολουθούν το εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμών και επιτυγχάνονται όταν η εμβολιαστική κάλυψη αγγίζει το 95%. Με την επιλογή να μην εμβολιάσουμε το παιδί μας εκθέτουμε το ίδιο αλλά και άλλα άτομα σε κίνδυνο, γιατί για διάφορους λόγους (εγκυμοσύνη, ανοσοκαταστολή κ.λπ.) ποτέ δεν είναι όλοι οι άλλοι εμβολιασμένοι. Και αν όλα τα σκεφτούν με τον ίδιο τρόπο, τότε όλο και περισσότερα παιδιά δεν θα εμβολιάζονται, με αποτέλεσμα να επανεμφανιστούν οι λοιμώδεις νόσοι που προλαμβάνουν τα εμβόλια. Επιπρόσθετα, στην περίπτωση του τετάνου, εάν οι άλλοι γύρω μας είναι εμβολιασμένοι ή όχι, δεν έχει σημασία για το αν θα νοιώσουμε, καθώς δεν μεταδίδεται από άτομο σε άτομο αλλά προκαλείται από βακτήρια που εισέρχονται σε ένα τραύμα από το έδαφος.
Οι παθήσεις που προλαμβάνονται με εμβολιασμό δεν είναι σοβαρές. ΜΥΘΟΣ
Όλες οι λοιμώδεις παθήσεις για τις οποίες έχει αναπτυχθεί εμβόλιο είναι σοβαρές και προκαλούν επιπλοκές και ενίοτε θάνατο. Για κάποιες από αυτές δεν υπάρχει θεραπεία. Η Ιλαρά προκαλεί επιπλοκές σε ποσοστό σχεδόν 10%, ενώ από 1000 άτομα που θα νοσήσουν 1 με 2 θα πεθάνουν. Ο Τέτανος επίσης σκοτώνει περίπου το 10% όσων νοσήσουν. Είναι τόσο σημαντικές οι βλάβες που προλαμβάνονται με τα εμβόλια, ώστε διαφορετικά δεν θα επενδυόταν περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια και 10 χρόνια ερευνών για κάθε νέο εμβόλιο που κυκλοφορεί στην αγορά.
Ο οργανισμός ενός παιδιού δεν μπορεί να δεχθεί περισσότερο από ένα εμβόλια τη φορά. ΜΥΘΟΣ
Δεν υπάρχει επιστημονική ένδειξη ότι η διενέργεια περισσότερων από ένα εμβολίων τη φορά έχει αρνητική επίδραση στο ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού. Κάθε μέρα το ανοσοποιητικό μας διεγείρεται από εκατοντάδες “ξένες” ουσίες (που ονομάζονται αντιγόνα) με την αναπνοή, την επαφή και τη διατροφή. Το κοινό κρυολόγημα μας εκθέτει σε περισσότερα αντιγόνα από ότι οποιοδήποτε εμβόλιο. Έχει υπολογισθεί ότι το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα θεωρητικά διαθέτει την ικανότητα αντίδρασης σε 10.000 εμβόλια ταυτοχρόνως. Φυσικά αυτό δεν μπορεί να αποδειχθεί στην πράξη, όμως χωρίς αμφιβολία η ενσωμάτωση περισσότερων εμβολίων σε ένα, που ονομάζεται πολυδύναμο εμβόλιο, ελαττώνει την ταλαιπωρία του παιδιού (λιγότερες ενέσεις), μας γλιτώνει από χρόνο και χρήμα (λιγότερες επισκέψεις στον παιδίατρο) και διευκολύνει την καλύτερη εφαρμογή του Εθνικού Προγράμματος Εμβολιασμών.
Τα συντηρητικά των εμβολίων είναι βλαβερά. ΜΥΘΟΣ
Η Θειομερσάλη, μια οργανική ουσία που περιέχει υδράργυρο, προστίθεται ως συντηρητικό σε ορισμένα εμβόλια (κυρίως της γρίπης). Από το 2001 δεν υπάρχει σε εμβόλια που προορίζονται για παιδιά κάτω των 6 ετών, ενώ ακόμη και οι εταιρίες που τη χρησιμοποιούν πολλές φορές προσφέρουν παρτίδες ελεύθερες Θειομερσάλης. Εντούτοις ακόμη και όταν χρησιμοποιείται, στις ποσότητες που υπάρχει στα εμβόλια δεν υπάρχει ένδειξη ότι είναι επικίνδυνη. Η Φορμαλδεΰδη, ένα άλλο συντηρητικό ορισμένων εμβολίων, αποτελεί επίσης συστατικό πολλών προϊόντων οικιακής χρήσης, καλλυντικών και φαρμάκων. Η δόση που περιέχεται στα εμβόλια είναι πολύ μικρότερη από αυτήν στην οποία εκτίθεται καθημερινά ο μέσος άνθρωπος, ενώ είναι μικρότερη και από αυτήν που παράγεται από τον 24ωρο μεταβολισμό μας. Τέλος, λίγα εμβόλια περιέχουν Αλουμίνιο, σε ποσότητα περίπου 100 φορές μικρότερη από αυτήν που λαμβάνουμε σε ένα 24ωρο με το νερό και την τροφή μας.
Τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό. ΜΥΘΟΣ
Το 1998 δημοσιεύτηκε μια και μοναδική έρευνα, σύμφωνα με την οποία υπήρχε συσχέτιση του τριπλού εμβολίου Ιλαράς-Παρωτίτιδας-Ερυθράς (MMR) με την εμφάνιση αυτισμού. Αποδείχθηκε ότι αυτή η έρευνα ήταν ψευδής και ανυπόστατη και αποσύρθηκε από το ιατρικό περιοδικό που τη δημοσίευσε, ενώ από τον συγγραφέα της αφαιρέθηκε η άδεια άσκησης Ιατρικής. Από τότε πλήθος επόμενων ερευνών δεν απέδειξαν καμία αιτιολογική σύνδεση μεταξύ αυτισμού και εμβολίων, ωστόσο με περίεργο τρόπο η συσχέτιση αυτή αποτελεί μόνιμο επιχείρημα των υποστηρικτών του αντιεμβολιαστικού κινήματος.
Τα εμβόλια προκαλούν αλλεργίες, αυτοάνοσες παθήσεις και καρκίνο. ΜΥΘΟΣ
Τα εμβόλια “διδάσκουν” το ανοσοποιητικό σύστημα πώς να αντιδράσει εναντίον συγκεκριμένων παθογόνων. Δεν αλλάζουν τον τρόπο λειτουργίας του. Δεν υπάρχει καμία επιστημονική ένδειξη ότι προκαλούν αλλεργίες, αυτοάνοσα νοσήματα και καρκίνο, αργότερα κατά τη διάρκεια ζωής του εμβολιασμένου ατόμου. Αντίθετα, το εμβόλιο για τον Ιό του Ανθρώπινου Θηλώματος (HPV) προστατεύει από τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, ενώ το εμβόλιο για τον Ιό της Ηπατίτιδας Β, προστατεύει από τον καρκίνο του ήπατος (που μπορεί να αποτελεί μακροχρόνια επιπλοκή της Ηπατίτιδας Β).
Πολλά άτομα που δεν εμβολιάστηκαν στο παρελθόν, διάγουν μια υγιή και μακροχρόνια ζωή. ΜΥΘΟΣ
Πράγματι, πολλοί άνθρωποι που δεν εμβολιάσθηκαν ποτέ έφθασαν σε μεγάλη ηλικία, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα υγείας. Όμως επίσης πολλοί άνθρωποι νόσησαν από παθήσεις που προλαμβάνονται με τα εμβόλια και πέθαναν ή ζουν με σοβαρές και μακροχρόνιες επιπλοκές. Αρκεί να αναφερθούμε στα εκατομμύρια θύματα της Γρίπης κατά τις διάφορες επιδημίες και πανδημίες του παρελθόντος ή στα απειράριθμα θύματα της ιλαράς και της πολιομυελίτιδας, που απεβίωσαν ή έζησαν με σοβαρότατες νευρολογικές επιπλοκές.
Ελπίζουμε με όλα τα παραπάνω να πειραματιστούν για την σπουδαία χρησιμότητα των εμβολιασμών. Η αμφισβήτηση των εμβολίων είναι το τίμημα της επιτυχίας τους γιατί τόσο πιο αποτελεσματικά γίνονται τόσο οι παθήσεις από τις οποίες προστατεύουν γίνονται πιο σπάνιες και άρα τελικά η αξία τους τίθεται υπό αίρεση. Η επιστημονική κοινότητα έχει υποχρέωση να συνεχίσει χωρίς αποκλεισμούς την έρευνα και την ενημέρωση για τα εμβόλια και να προσφέρει συνεχώς με σαφή και τεκμηριωμένο τρόπο απαντήσεις στις ανησυχίες των γονέων.
Διαβάστε περισσότερα:
https://plus-medical-forum.webnode.gr/
Πηγές: http://www.who.int
Αναγνωρίστε το καλό στη ζωή σας και καλωσορίστε το.
Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής στην Αθήνα (www.xidaras.gr)
Η ευτυχία είναι ένα υπέρτατο ζητούμενο στη ζωή όλων μας. Μια συνθήκη που μοιάζει απαραίτητη για να αποκτήσει ένα ξεχωριστό νόημα η καθημερινότητά μας, οι σχέσεις μας με τους άλλου, αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Από την άλλη μεριά η δυστυχία μοιάζει με κατάρα. Κανείς δεν το εύχεται για κανέναν και όλοι θέλουμε, ιδίως όσους αγαπάμε να είναι ευτυχισμένοι, προκειμένου να έχουν «μια καλή ζωή».
Υπάρχουν μυστικά για την ευτυχία; Τι κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους; Πώς καταφέρνουν κάποιοι να είναι και άλλοι όχι; Τι τους διαφοροποιεί; Παρακάτω θα προσπαθήσουμε να σταθούμε και να αναλύσουμε όσες θεωρούμε βασικές παραμέτρους για την ευτυχία με κριτήριο την προσβασιμότητα τους από κάθε άνθρωπο σε κάθε στιγμή της ζωής τους. Κατά συνέπεια θα αναφερθούμε σε άυλα αγαθά και αξίες οι οποίες δεν αγοράζονται ούτε δεν εξαγοράζονται ενώ αντιθέτως υπάρχουν ελεύθερα και αρκεί να τα συνειδητοποιήσουμε και να τα διεκδικήσουμε για τις ζωές μας: Αυτό και μόνο αρκεί για να τα αποκτήσουμε και να τα διεκδικήσουμε για τις ζωές μας: αυτό και μόνο αρκεί για να τα αποκτήσουμε! Ποιες είναι αυτές οι αξίες;
Δείξτε καλοσύνη. Αφήστε στην άκρη τις κακίες, την εκδικητικότητα, το μίσος, τον πόλεμο των διαπροσωπικών σχέσεων. Όπως ακριβώς και οι πόλεμοι μεταξύ των κρατών έτσι και η ανθρώπινη κακία φθείρει, «στενεύει», χωρίς να προσφέρει ανάπτυξη και ανθοφορία. Αντιθέτως η καλοσύνη θα σας ανοίξει ψυχικά και αυτός ο χώρος θα γεμίσει ευχαρίστηση…
Οι φίλοι είναι βάλσαμο. Είναι συντροφιά, είναι παρηγοριά, είναι γνώση. Οι φίλοι θα μας σταθούν στα δύσκολα, θα μας συντροφεύσουν στα εύκολα και στα ωραία, θα μοιραστούμε μαζί τις χαρές και τις λύπες. Οι φίλοι είναι χρυσάφι, μία σταθερή αξία στο χρηματιστήριο των ανθρώπινων αξιών.
Αν μπορούμε να συγχωρούμε, αν μπορούμε να δείχνουμε κατανόηση στην ανθρώπινη αδυναμία (συχνά και μικρότητα) τότε μπορούμε να διαφυλάξουμε την ψυχή μας απ’ το σκοτάδι της κακίας και του πόνου. Αντίθετα, όταν δεν μπορούμε να συγχωρέσουμε, ο θυμός, το πείσμα και ο πόνος διογκώνονται και δεν αφήνουν χώρο για θετικά συναισθήματα.
Ο ενεστώτας είναι ο μόνος χρόνος που υπάρχει. Το παρελθόν πέρασε ενώ το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμη. Ότι ζούμε είναι τώρα. Μην μένετε αγκυλωμένοι σε ότι έγινε, ούτε προσκολλημένοι σε κάτι που ακόμη δεν έχει γίνει. Σε κάθε άλλη περίπτωση πέραν του ενεστώτα χρόνου η ζωή δεν υπάρχει, δεν ζούμε τη ζωή μας, την μια και μοναδική.
Ο προάγγελος της ευτυχίας είναι η ευχαρίστηση. Αναγνωρίστε το καλό στη ζωή σας και καλωσορίστε το. Αποδεχτείτε τα δώρα που σας δίνει η ζωή στην καθημερινότητά σας. Ένα ωραίο πρωινό, η λιακάδα ή η βροχή, λίγος ελεύθερος χρόνος, ο σύντροφός σας ή τα παιδιά σας, ένα ωραίο γεύμα, μία έξοδος, λίγη ξεκούραση… Άπειρα μικρά στιγμιότυπα στην καθημερινότητα που αν τα αναγνωρίσουμε και τα απολαύσουμε αρκούν για να αποτελέσουν ένα μεγάλο άθροισμα που θα μας κάνει ευτυχισμένους.
Η ευτυχία κρύβεται στα απλά, τα καθημερινά, τα μικρά, τα προσωπικά. Η ευτυχία - ίσως τελικά είναι στο χέρι μας και είναι πιο εύκολη η κατάκτησή της απ’ ότι νομίζουμε.
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής στην Αθήνα, πτυχιούχος Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος. τ. συνεργ. στο Ευγενίδειο Νοσοκομείο Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.
ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ
Πόσες πιθανότητες έχουν: ένας λευκός κι ένας μαύρος να γίνουν ομοιόχρωμοι, ένας έξυπνος κι ένας ηλίθιος να συνεννοηθούν, ένας νάνος κι ένας γίγαντας να κάνουν την ίδια καριέρα στο Μπάσκετ;