Περί τηλεοπτικών αδειών…
Μετά τις πρώτες συζητήσεις του περασμένου Οκτωβρίου και την κατάθεση του σχετικού νομοσχεδίου, η τροπολογία σχετικά με τις άδειες των τηλεοπτικών σταθμών υπερψηφίστηκε από την κυβέρνηση την περασμένη Πέμπτη, δημιουργώντας πληθώρα αντιδράσεων στην δημοσιογραφική κοινότητα και όχι μόνο.

Ως μία προσπάθεια για περιορισμό της διαπλοκής χαρακτήρισε η κυβέρνηση την απόφαση, επιθυμώντας να εξαλείψει το χρόνιο ζήτημα των προσωρινών αδειών, με απώτερο σκοπό τη διαφάνεια. Οι αντιδράσεις που προέκυψαν είναι οξείες, κάνοντας λόγο για δημιουργία «νέου συστήματος» προς όφελος της κυβέρνησης, παλαιικές αντιλήψεις και καταπάτηση του συντάγματος, με τον περιορισμό των αρμοδιοτήτων του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Τα ξένα μέσα ενημέρωσης αναφέρουν μεταξύ άλλων την Ελλάδα ως ειδική περίπτωση με καθεστώς προσωρινών αδειών, ωστόσο σε ποιο βαθμό μία τόσο ακραία απόφαση, που προϋποθέτει την ύπαρξη 4 μόνο τηλεοπτικών σταθμών, μπορεί να λύσει τα υπάρχοντα προβλήματα και να αποκαταστήσει την ομαλή λειτουργία της τηλεόρασης;
Εν μέσω κρίσιμης περιόδου, τόσο από οικονομική σκοπιά όσο και από κοινωνική, με την οργή των αγροτών να παραλύει τη χώρα, τους κεφαλαιακούς ελέγχους και το κλείσιμο των επιχειρήσεων, η κυβέρνηση βρίσκει την πλέον ακατάλληλη στιγμή για ένα νομοσχέδιο που επιτάσσει επιπλέον ποσοστό ανεργίας και περιορισμό σε ένα από τα βασικότερα αγαθά, την πληροφόρηση. Η τοποθέτηση για 4 τηλεοπτικούς σταθμούς εθνικής εμβέλειας πιθανότατα να μην λύσει το πρόβλημα διαπλοκής, αλλά αντιθέτως να αποτελέσει έναν ακόμα παράγοντα για λιγότερες θέσεις εργασίας και φρένο στον πλουραλισμό. Αναφορικά με τις ευρέως γνωστές οφειλές των τηλεοπτικών σταθμών, η συνταγματική τήρηση των ανάλογων κυρώσεων θα ήταν υπέρ-αρκετή για μία πρώτη προσπάθεια «εκκαθάρισης» του τοπίου από την πλευρά της κυβέρνησης.
Το μόνο σίγουρο είναι πως τα κωλύματα στην διαδικασία υλοποίησης της νέας τροποποίησης θα είναι πολλά, με αντιδράσεις και διαφωνίες τόσο του κοινοβουλευτικού όσο και του τηλεοπτικού κόσμου.